مهدی قایمی اصل - استادیار گروه اقتصاد و بانکداری اسلامی دانشکده اقتصاد، دانشگاه خوارزمی
عباسعلی سلطانی - دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق، دانشگاه فردوسی مشهد
سیدمهدی مصطفوی - استادیار گروه اقتصاد، دانشگاه فردوسی مشهد
علی زبرجدی مشفق - دانشجوی دکتری فقه و حقوق جزا، گروه حقوق، دانشگاه خوارزمی

در اوایل دهه 1970و با بروز نابسامانی اجتماعی و اقتصادی جهان وخصوصا در کشورهای درحال توسعه، توجه ویژه ای به موضوعات عدالت و فقر آغاز شد. فقر نمودی از توسعه نیافتگی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است که ثبات سیاسی، همبستگی اجتماعی و همچنینی سلامت جسمی و روحی ملتها را تهدید میکند. در این پژوهش ابتدا رویکردهای درآمدی، قابلیتی، مشارکت اجتماعی و ترکیبی به فقر در اقتصاد متعارف تبیین شده اند و پس از اشاره به مشکلات تعریف فقر، با معرفی مفهوم غنای کفافی، تعریف مستخرج از ادبیات فقه امامیه ارایه شده است. شاخصه های غنای کفافی، تامین هزینه های خود فرد و افراد واجب النفقه ی او، متناسب با شان آنها در طول دوره یک ساله و با بهره گیری از درآمد بالفعل1 یا بالقوه (درآمد دایمی) است و در این مفهوم، سرمایه تجارت و کسب وکار نیز در دامنه دارایی های فقرزدا قرار نمی گیرد. بدین معنا غنای کفافی یک مفهوم چندبعدی، هماهنگ و جامع است که ابهامات رایج در تعریف فقر در آن وجود ندارد.

فقر، فقه امامیه، غنای کفافی