حبیب اسدیان - کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی

بررسی حکایات عامیانه در مثنوی معنوی به تنهایی ارزش مستقل و ذاتی خوبی دارد، چرا که همین کار بهشناخت سبک شعری شاعر نیز کمک می کند، بنابراین عمده ی کار این پژوهش تدوین اثری مستقل و خوب درشناخت و شناساندن حکایات عامیانه مثنوی معنوی است در مطالعه ی حاضر سعی بر آن است حکایت هایعامیانه مثنوی (دفتر اول و دوم) که در بین اقشار مردم رایج بوده، بحث شوند و تاثیر این حکایت ها را در رشدجامعه و میزان تاثیرپذیری مردم از آنها، مورد بررسی قرار گیرند. بنابراین مطالع هی حاضر با عنوان بررسیحکایت های عامیانه مثنوی مولوی (دفتر اول و دوم) به نقل حکایات به صورت خلاصه پرداخته است. در اینمطالعه 10 حکایت؛ 5 حکایت از دفتر اول، و 5 حکایت از دفتر دوم برای بررسی انتخاب شده است. سپسعناصر ساختاری و پیام اخلاقی مربوط به حکایات و قصههای عامیانه به کار رفته در مثنوی مورد بررسی قرارگرفته اند. روش تحقیق مطالعه ی حاضر بصورت کتابخانه ای می باشد و داده های مورد نیاز از منابع معتبر شاملکتب، مقالات، همایش ها، سایت ها و ... استخراج شده اند. نتایج مطالع هی حاضر نشان می دهند که مولانا دربسیاری از حکایات از نمادهای طبیعی مانند حیوانات، اشیا و .... استفاده کرده است. زبان مولانا عامیانه است ومخاطب به راحتی با آن ارتباط برقرار می سازد. همچنین در اکثر حکایات، مولانا به نکوهش غرور و خودبینی ودعوت به رهایی از تن پرداخته است که این پیام ها در قالب حکایات عامیانه به زیبایی نقل شده اند.

مولانا، مثنوی معنوی، حکایات عامیانه، دفتر اول مثنوی، دفتر دوم مثنوی