نسرین پاکوفته - دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه آزاد
پروانه کریمی - دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه رازی
آزیتا بساطی - دانشجوی دکتری روانشناسی دانشگاه رازی

هدف این پژوهش تعیین اثر بخشی قصه های قرآنی بر مهارت های اجتماعی کودکان نابینا بود. این مطالعه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان نابینای پسر و دختر دبستان سپیده ی نوروزی شهر کرمانشاه می باشد. طرح پژوهش 61 نفر(8 نفر گروه آزمایش و 8 نفر گروه گواه) بود که با توجه به ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون استفاده شد.قصه های قرآنی در61 جلسه به مدت یک ساعت ارایه گردید. یافته ها نشان داد که متغیر وابسته در گروه آزمایش، در مقایسه با گروه کنترل، ارتقای معناداری یافته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که قصه گویی به روش قرآنی بر افزایش مهارت های اجتماعی کودکان نابینا موثر است.

قصه گویی به روش قرآنی، مهارت های اجتماعی، کودکان نابینا