احدیه صادقی - دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، اداره ورزش و جوانان استان ایلام
ولی ناصر پلنگی - دکتری مدیریت ورزشی، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، کرمانشاه، ایران.
شهاب بهرامی - استادیار مدیریت ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه

امروزه زنان، تقریبا نیمی از افراد هر جامعه را تشکیل می دهند و سازندگان و پرورش دهندگان نسل های آینده محسوب می شوند. آنها منبع انسانی بالقوه مهمی در توسعه علمی، اجتماعی و فرهنگی کشورند، از این رو توجه ویژه به مسیر پیشرفت شغلی آنها ضرورت دارد (حیدری نژاد، 1391). در طول تاریخ سازمان ها، زنان معمولا به پست هایی منصوب شده اند که ناگزیر بوده اند کارهای تکراری انجام دهند و پست هایی در سطوح پایین داشته باشند. بیشتر آنها در پست های ستادی و به مثابه دستیار مدیران صفی انجام وظیفه کرده اند و به ندرت مسیولیت های مدیران صفی را بر عهده داشته اند (طالقانی و همکاران، 1388). از طرف دیگر، داوم فقر و تبعیض جنسیتی علیه زنان به علت وجود موانع و محدویت های گوناگون تاریخی و فرهنگی در سر راه پیشرفت و تحول وضعیت اقتصادی و اجتماعی آنان موجب طرح رویکردها و تدابیر مختلف از جمله توانمندسازی زنان در ادبیات توسعه و جنسیت شده است (شکوری و همکاران، 1386).