حسین گلستانی

پدید قاچاق انسان با وجود اینکه سابقه زیادی دارد و قوانین زیادی در رابطه با آن در اسناد بین المللی وجود دارد اما هنوز هم به عنوان یکی از مهمترین و شوم ترین موضوع مطرح می شود. در این پایان نامه که از نظر روش پژوهش؛ توصیفی- تحلیلی به شمار آمده و برای جمع آوریاطلاعات از شیوه کتابخانه ای استفاده شده - تمرکز بر روی تحلیل و برررسی قاچاق زنان و کودکان در ایران است که هدف اصلی آن بررسی و تحلیل قاچاق زنان و کودکان در حقوق و اسناد بین المللی با تاکید بر قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 می باشد. یکی از عمده ترین ایرادات وارده بر قانون مبارزه با قاچاق انسان مصوب 1383را می توان، نادیده گرفتن مسیله حمایت از بزه دیدگان و پیشگیری از وقوع جرم دانست. این امر باعث شد که 9 تنها پیشگیری از جرم محقق نگردد بلکه راه برای شناسایی باندهای بزهکار از طریق راهنمایی بزه دیدگان کاملا مسدود گردد. ایراد دیگر اینکه در این قانون از عبارات مبهمی استفاده شده است که در برخی موارد تشخیص آن مشکل است. برای مثال ماده (2) ازتشکیل دسته یا گروه صحبت کرده است، بدون این که ملاکی در تعیین دسته و گروه ارایه دهد. مساله دیگر این است که ایران از امضای پروتکل پیشگیری، سرکوب و مجازات قاچاق اشخاص بویژه زنان و کودکان خودداری ورزید و همچنان تنها به اسناد اولیه مربوط به سرکوب قاچاق انسان ملزم می باشد. همچنین کنوانسیون 1979 رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان را نیز امضا نکرده است و هیچ تعهد بین المللی برای مبارزه با خشونت علیه زنان از جمله قاچاق آنان طبق ماده (2) آن سند ندارد. در نهایت می توان گفت که بهترین راهکار این است که قانونگذار به طور صریح این ابهامات را رفع کند تا جلو هرگونه اختلاف نظر گرفته شود.

قاچاق انسان، قاچاق کودکان، اسناد بین المللی