اسماء زیدآبادی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی سیرجان
سمیه بختیاری - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی سیرجان

باتوجه به اینکه تعداد فعالیت های ساخت وساز و پروژه های عمرانی درحال افزایش است، تولید مواد زاید و زباله های ساختمانی به طور قابل ملاحظه ای در چند سال اخیر، افزایش یافته است. علاوه بر این، عوامل گوناگونی چون بلایای طبیعی مانند زلزله، سیل و طوفان، و عوامل انسانی چون جنگ، موجب تخریب سازه ها و تولید حجم زیادی از زباله می شود. آلاینده های زیست محیطی زیادی در طول چرخه عمر یک ساختمان (استخراج مواد، حمل ونقل، تولید مصالح، ساخت وساز، بهره برداری، تعمیر و نگهداری، تخریب و دفع) به محیط اطراف (آب، هوا و خاک) وارد می شود. بنابراین اتخاذ راهکارهای عملی در بحث مدیریت زباله های ساختمانی در جهت توسعه پایدار شهری از اهمیت بالای برخوردار است. حداقل کردن ضایعات ساختمانی در مرحله طراحی، یک استراتژی کلیدی در کاهش موثر ضایعات است. تفکیک و جداسازی قطعات ساختمان تخریب شده و استفاده مجدد و یا بازیافت آن ها، با توجه به قابلیت های هرکدام، راهکار موثر مدیریتی جهت کاهش آلودگی های زیست محیطی ناشی از تلنبارکردن و یا دفن نامناسب زباله های ساختمانی است، که علاوه بر جنبه های مثبت زیست محیطی، از نظر اقتصادی و اجتماعی نیز موفق عمل کرده است. در این مطالعه، قابلیت های بازیافتی مواد و مصالح ضایعاتی به تفکیک بیان شده است.

زباله های ساختمانی، راهکارهای مدیریتی، بازیافت، استفاده مجدد