حسین تدینی نژاد
فرناز تقی پور

فضاهای عمومی شهری بستری برای شکلگیری تعاملات اجتماعی و مراودات شهروندی هستند که نقشی اساسی در شکلگیری مشارکتهای شهروندی و شکلدهی سرمایه اجتماعی در ساختار شهری، دارند. در این میان، از آنجا که اقشار اجتماعی در این فضاها فعالیت میکنند، کیفیت فضاهای شهری از نظر ابعاد فیزیکی و اجتماعی، نقشی تعیینکننده در کاربری یا عدم بکارگیری فضاهای شهری، خاصه بوسیله اقشار آسیب پذیر شهری مانند معلولان دارد. از سوی دیگر، بدون آمایش بهینه و مناسبسازی فضاهای شهری در انطباق با نیازها، خواستها و علایق معلولان شهری، نمیتوان انتظار حضور فعال ایشان را در عرصه های جمعی زندگی شهری داشت. در رویکردهای جدید شهرسازی نیز توجه به نیازهای رفتاری و روانی تمامی اقشار اجتماعی، خاصه معلولان که مورد بی مهری و فراموشی قرار گرفتهاند، در فرایند برنامهریزی و تصمیمسازی برای کارآمدی نتایج حاصل از مداخلات در فضاهای عمومی شهری ضروری به نظر میرسدمعلولیت به منزله پدیدهای زیستی و اجتماعی، واقعیتی است که تمام جوامع، صرف نظر از میزان توسعه یافتگی، اعم از کشورهای صنعتی و غیرصنعتی با آن مواجه هستند.ارزیابی فضاهای عمومی با توجه به نیازهای معلولان و جانبازان و برنامه ریزی برای آن یکی از ضروریات هر جامعه، بخصوص جامعه ماست که بعد از جنگ تحمیلی با جمع زیادی از جانبازان و معلولان مواجه شده است.

عرصه عمومی، مناسب سازی، معلولین، معیار و ضوابط