امیرمحمد تقوی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه صنعتی شاهرود
ابراهیم زمانی بیدختی - استادیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی شاهرود

در این مقاله تاثیر قرارگیری جداساز در ارتفاع های مختلف بر رفتار سازها تحت اثر زلزله های حوزه نزدیک و دور مورد بررسی و مقایسه گرفته است. از این رو برای جداسازهای لاستیکی با هسته سربی در سه نمونه ساختمان بتنی 4، 8 و 12 طبقه دو تراز ارتفاعی مشخص گردید و درمجموع به هریک از این 6 نمونه ساختمان 6 رکورد حوزه نزدیک و 6 رکورد حوزه دور که دارای مولفه های یکسان اما ایستگاه های متفاوتی بودند اعمال گردید. تحلیل مورد استفاده تحلیل دینامیکی افزایشی است تا به وسیله آن با اعمال گستره عظیمی از زلزله های مقیاس شده به سازه ها، دریافت پاسخ های مربوطه، دسته بندی و ارایه مطلوب آنها رفتار اینگونه سازه ها هرچه بهتر و عمیق تر درک گردد. نتایج مورد بررسی دریفت طبقات، برش پایه، جابجایی و شتاب بام بودند. در برخی موارد نیز پاسخ به دست آمده از این ساختمان ها با ساختمان های بدون جداساز و همچنین ساختمان هایی که جداساز در تراز ارتفاعی صفر قرار داشت، مقایسه گردید. نتایج به دست آمده نشان داد بهترین مکان قرارگیری جداساز پایه در ارتفاع ساختمان هایی است که جداساز در آنها در تراز ارتفاعی A1 قرار گرفته است. رکوردهای حوزه نزدیک با بیشینه شتاب واقعی پاسخ های بیشتری نسبت به رکوردهای حوزه دور ایجاد می نمایند اما در بیشینه شتاب های زمین با مقادیر یکسان، این رکوردهای حوزه دور خواهند بود که پاسخ های بیشتری را ارایه خواهند کرد.

تحلیل دینامیکی افزایشی، جداساز LRB ، منحنی های IDA ، زلزله های حوزه نزدیک و دور