نادر منیرپور - استادیار گروه روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم
اکرم سوری - دانشجوی دکترای روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم

هدف پژوهش حاضر مقایسه کیفیت زندگی و سرشت و منش در افراد مبتلا به دیابت با گروه بهنجار بود. مطالعه حاضر، توصیفی از نوععلی- مقایسه ای بود و جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در شهر قم بود. با توجه به هدف پژوهش نمونه ای به حجم 120 نفر (60 نفر مبتلا به دیابت و 60 نفر سالم)، به روش در دسترس انتخاب شد. ابعاد سرشت و منش ازطریق پرسشنامه سرشت و منش کلونینگر (TCI) و پرسشنامه کیفیت زندگی ویر و شربورن 36-sf سنجیده شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. از میان ابعاد مختلف سرشت، خرده مقیاس آسیب پرهیزی و از میان ابعاد منش بین خود راهبری و از میان کیفیت زندگی، عملکرد جسمانی، درد بدنی و نشاط (P<0.01) در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 با افراد سالم تفاوت معنادار وجود دارد. ولی بین سایر خرده مقیاس ها در دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نمی شود. نتایج نشان داد که افراد مبتلا به دیابت در سرشت و منش، آسیب پرهیزی کمتر، خود راهبری بیشتر و در کیفیت زندگی، عملکرد جسمانی کمتر، درد بدنی بیشتر و نشاط کمتری نسبت به افراد سالم دارند.

سرشت و منش، کیفیت زندگی، دیابت