محمدصادق ملکپور - عضو هیات علمی گروه دامپزشکی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر
قربان الیاسی زرین قبایی - کارشناس ارشد مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی

مدل های استفاده شده در ژنتیک کمی عمدتا اثر تجمعی ژن هایی را که عهده دار ایجاد تنوع در صفاتمی باشند مورد توجه قرار می دهند و فرض اصلی در این مبحث، تفکیک همزمان بسیاری از ژن های کوچک اثرمی باشد. این موضوع مورد تردید است که همه ژنهای موثر بر صفات کمی اثرات جزیی داشته باشند و ممکناست برخی از این ژنها سهم اصلی را در تنوع صفات به خود اختصاص داده باشند. متخصصین ژنتیکمولکولی قادر به تعیین ژنوتیپ ژنهای بزرگ اثر با استفاده از تکنیک های مولکولی بوده و قادرند بطورمستقیم نشان دهند که چگونه تنوع فنوتیپی از تنوع ژنتیکی موجود در ژنوم موجود ناشی می شود. امروزهتکنیک های مولکولی و ژنتیک کمی بصورت مکمل یکدیگر استفاده می گردند. دو دیدگاه عمده برای تعیینژنوتیپ در ژنتیک وجود دارد که عبارتند از: 1- استفاده از نشانگرهای غیر مستقیم، که در این روش تعیینژنوتیپ با استفاده از نشانگرهایی که بر روی قطعه کروموزومی خاصی است صورت می گیرد. 2- دیدگاهژنهای کاندیدا است که در این روش با توجه به اطلاعات موجود، خود ژن کنترل کننده صفت که پروتیینخاصی را کد می کند مورد بررسی قرار می گیرد که در واقع این ژنها به عنوان نشانگرهای مستقیم صفاتبیولوژیکی و فیزیولوژیکی بکار گرفته می شوند. این مقاله سعی دارد در یک نگرش اجمالی ژنهای کاندیدابرای کنترل صفات مهم اقتصادی یا ژنهای مرتبط با بروز ناهنجاری های ژنتیکی را معرفی کند.

انتخاب بر اساس نشانگرها، چندشکلی، ژنتیک مولکولی، ژنهای کاندیدا، صفات تولیدی، ناهنجاری هایژنتیکی