سارا بهشتی فر - استادیار دانشکده عمران دانشگاه تبریز
مریم رحیم زاد - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سنجش از دور دانشگاه اصفهان

امروزه یکی از مشکلات عمده برای زندگی در شهرهای بزرگ آلودگی هوا می باشد. اطلاع از میزان غلظت و نحوه پراکندگی PM10 بعنوان یکی از اجزاء مهم در کیفیت هوا، می تواند نقش موثری در کاهش اثرات منفی آن داشته باشد. در پژوهش پیش رو سعی شده میزان این آلاینده در شهر تهران به صورت روزانه با استفاده از تصاویر سنجنده مودیس و شبکه عصبی و هم چنین درنظر گرفتن پارامتر ارتفاع تخمین زده شود. نتایج نشان دادند که میان محاسبات سنجش از دوری از طریق شبکه عصبی و اندازه گیری های زمینی، ضریب همبستگی بالای %07 وجود دارد.

PM10، آلودگی هوا، تصاویر ماهواره ای، سنجنده ی مودیس، شبکه عصبی