ایرج حسینی صدرآبادی - دانشیار حقوق عمومی، گروه حقوق، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
مجید احمدی - دانشجوی دکتری حقوق عمومی، گروه حقوق، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران

در این تحقیق با مطالعه تطبیقی قوانین اخراج کارگر در نظام حقوقی انگلیس و ایران مبنای حقوقی مسیولیت های کارفرما در قوانین کار هر دو کشور مورد بررسی قرار گرفت. قوانینی که از سال 1963 میلادی در انگلستان جهت حمایت شغلی کارگران به تصویب رسیده اند، بسیاری از کاستی های مربوط به روابط کارگر و کارفرما را در این کشور مرتفع کرده و علاوه بر جوابگویی به نیازهای روز، توصیه های سازمان بین المللی کار را هم رعایت کرده است. در حقوق انگلستان قراردادهای کار به صورت دایمی بوده و قراردادهای موقت بسیار محدود هستند، از این رو اخراج چندان معنایی ندارد و دامنه حمایت شغلی از کارگران به حدی گسترده است که حتی در فسخ قرارداد توسط خود کارگر نیز اجبار او از طرف کارفرما مفروض است و آثار اخراج توسط کارفرما به آن مرتبط می گردد. در مقام مقایسه با ایران، علی رغم اینکه قانون کار ایران در مواد 12 و 27 بر امنیت شغلی کارگران تاکید بسیار داشته است و فسخ قرارداد کار (اخراج کارگر) توسط کارفرما مگر در شرایط خاص پذیرفته نمی شود، ولی در بسیاری ازموارد نیز فاصله زیادی با قوانین موجود در نظام حقوقی انگلیس و سازمان بین المللی کار بسیار محسوس است، از این رو کم نمودن این فاصله می تواند در جهت ایجاد امنیت شغلی و کار پایدار تاثیر به سزایی داشته باشد.

اخراج کارگر، انگلستان، ایران، فسخ موجه، فسخ ناموجه، قانون کار