اعظم قلعه نوی - دکتری زبان و ادبیات عرب، دبیر رسمی آموزش و پرورش شهرستان سبزوار، دپارتمان گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاهفرهنگیان سبزوار
علی مظفر - دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی، مدرس دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله تهران

دیپلماسی از ابزارهای سیاست خارجی برای پیگیری اهداف و منافع هر کشوری است. دیپلماسی ابزاریمسالمت آمیز برای ارتباط و تعامل میان دولت ها و جوامع می باشد. امروزه با گسترش فن آوری نوینارتباطات و اطلاعات، نقش دیپلماسی از ابزار ارتباط با دولت ها فراتر رفته و ملت ها را در بر گرفته است.دیپلماسی فرهنگی که زیرمجموعه دیپلماسی عمومی است سعی می کند با ابزارهای فرهنگی و تاکید براشتراکات و ارزش های مشترک و تقویت تفاهم میان ملت ها و کشورها به اهداف سیاست خارجی دستیابد. از جمله ی این ابزارها می توان به صلح سازی اشاره کرد. صلح سازی فرایندی مکمیل در حفظ صلحاست که با دربرگرفتن طرح های اجتماعی، فرهنگی، فیزیکی و ساختاری می تواند به بازسازی صلح وآشتی کمک نماید. هدف از این پژوهش که به شیوه ی توصیفی- تحلیلی و کتابخانه ای صورت گرفته، واکاوی عملکرد دیپلماسی فرهنگی پیرامون صلح سازی در سطح روابط بین الملل است. نتایج پژوهشحاضر نشان می دهد که دیپلماسی فرهنگی با تاکید بر اتخاذ رویکردهایی برای همزیستی مسالمت آمیز،تبادل مراودات و ارتباطات فرهنگی و در نتیجه شکل دادن جامعه ی جهانی با محوریت امنیت، حقوقبشر، آزادی، مردم سالاری و صلح سازی، بیشتر به سمت دیپلماسیی پیشیگیرانه و ممانعت نظامی شدنصلح سازی و دخالت نظامی در حفظ و بقای صلح به ویژه در کشورهایی که حوادث و شورش هایجنگ های داخلی را از سر گذرانده اند، متمایل می باشد.

دیپلماسی فرهنگی، صلح سازی، روابط بی الملل، دیپلماسی پیشگیرانه