سیدسجاد حسینی ایمنی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، گروه معماری، ساری، ایران
عباسعلی رنجبر - عضو هیپت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، گروه معماری، ساری، ایران

در عرصه آموزش، نبودن فضاهای مناسب آموزشی هم از جهت استانداردهای فضایی و از جهت نداشتن برنامه ریزی آموزشی در فضاهای علمی و تداخل عملکردی در برنامه های عملی باعث افت کیفیت و جایگزین شدن روشهای کم کیفیت آموزشی به جای روشهای نوین در تدریس معماری شده است. آنچه که باعث ایجاد تفاوت در طراحی یک دبیرستان با هنرستان می شود نوع عملکرد آن و فضاهای مورد نیاز و خاص تر در هنرستانهای فنی است، نبودن فضاهای کافی برای آتلیه ها، نبودن استانداردهای مورد نیاز و جایگزینی طراحی کامپیوتری به جای استفاده از روشهای اصولی تر ایرادی است که به کار طراحان در بازار کار وارد خواهد شد. ماهیت فضاهای آموزشی، لازمه سرمشقی منحصر به فرد برای پژوهش و ایجاد کنش و واکنش صحیحی در میان فضاها می باشد .فضای آموزشی محیطی است. با توجه به بحران زیست محیطی که حیاط بر روی کره زمین را تهدید می کند و نیز افزایش مصرف سوختهای فسیلی که باعث تشدید این بحران شده لزوم استفاده از منابع انرژی پاک باید بیشتر مورد نظر طراحان ساختمان قرار گیرد .مفهوم پایداری در معماری، همان معماری پایدار یا معماری همساز با اکوسیستم یا سازگار با محیط زیست است. طراحان ساختمانها براساس این رویکرد نه تنها به صرفه جویی در مصرف انرژی است بلکه کمک بزرگی در جلوگیری از آلودگی هوا و کمک به نسل آینده است

ارتقای بهبود فضا آموزشی ، هنرستان ، معماری پایدار