فاطمه نیک پیشه کوه جهری - دانشجوی کارشناسی ارشد ارزیابی و آمایش سرزمین، دانشکده کشاورزی،منابع طبیعی و کویرشناسی، دانشگاه اردکان، یزد
مریم مروتی - استادیار گروه محیط زیست، دانشکده کشاورزی،منابع طبیعی و کویرشناسی، دانشگاه اردکان، یزد
مجید صادقی نیا - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی و کویرشناسی، دانشگاه اردکان، یزد
لیلا امانت یزدی - کارشناسی ارشد مدیریت محیط زیست،مدیر HSE شرکت پترویزدان کویر یزد

امروزه با توسعه و پیشرفت فن آوری میزان تولید ریسک در صنایع افزایش یافته است، همین موضوع باعث شده تا سازمان ها در پی یافتن راهی برای کاهش میزان این خطرات باشند. جهت دستیابی به اهداف توسعه پایدار، رعایت ملاحظات زیست محیطی به عنوان یک الزام در کشور مطرح است در این راستا ارزیابی ریسک زیست محیطی، می تواند ابزار مناسبی جهت دستیابی به اهداف توسعه پایدار باشد. یکی از تکنیک ها جهت رسیدن به توسعه پایدار و همچنین کاهش یا حذف پیامد های زیست محیطی روش EFMEA(تجزیه و تحلیل حالات شکست و آثار آن) است که یک متد سازمان یافته و سیستماتیک است. در مدل EFMEA بعد از شناخت و مطالعه فرایند موجود، ریسک ها را شناسایی و آنالیز کرده سپس ارزیابی و طبقه بندی و سطح آن را تعیین می شود و در نهایت با ارایه راهکارهای اصلاحی ریسک های موجود می توان کاهش داد. هدف EFMEA شناسایی به موقع مهم ترین جنبه های زیست محیطی موثر روی وضعیت توسعه فرآورده ها بر اساس توان شناسایی و ارزیابی عناصر و فرآیند آن محصول یا خدمات است. از این رو هدف ما از این پژوهش معرفی روشی است که ضمن کاهش سطح ریسک ها ی زیست محیطی ما را برای رسیدن به توسعه ای پایدار و همگام با طبیعت یاری کند.

ارزیابی ریسک، EFMEA، اثرات زیست محیطی، توسعه