زهرا احمدی - گروه معماری ، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران
محمد رحمانی قصبه - عضو هیآت علمی دانشکده شهاب دانش، قم، ایران
فهیمه السادات میرجلیلی - گروه معماری ، واحد یزد، دانشگاه آزاد اسلامی، یزد، ایران

بی سرپرستی بیشتر از آنکه یک مشکل فردی باشد مشکل اجتماعی است وفرزندپروری یکی از بزرگ ترین مسیولیت های انسانی است که بسیاری از انسان ها ، آمادگی انجام این امر خطیر را ندارند. مشکلات اقتصادی، فقر فرهنگی، وجود بیماری های روانی و اعتیاد والدین، طلاق، مرگ یک یا هر دو والد و بسیاری عوامل دیگر، در کنار هم باعث می شوند کودکان بدون سرپرست مناسب باشند. با توجه به مشکلاتی که این کودکان و سایر کودکان بدسرپرست و کودکان خیابانی برای اجتماع ایجاد می کنند،که در نهایت منجر به افزایش آسیب های اجتماعی و کاهش بهداشت روانی - اجتماعی می شود،لازم است در زمینه پیشگیری قدم هایی جدی برداشته شود.کودکان شخصیت شکننده ای دارند و این امر مهم درمورد کودکان بی سرپرست از شدت زیادی برخوردار است چون این کودکان به صورت طبیعی از برخی از نیازهای مادی و معنوی خود محرومند و باید توجه داشت که این کودکان خود آسیبهای دیده اند و هر چه قدر محیط زندگی آنان مناسب و هماهنگ با روحیات آنان نباشد در وحله اول کودکانی با بیماریهای جسمی و روانی خواهیم داشت و در وحله دوم جامعه نیروی جوان با مشکلات شخصیتی زیاد و بیمار خواهد داشت .اینکه کودکان محیط خود را چگونه درک ودر درون آن رفتار می کنند ،موضوعی است که طراحان و روانشناسان وبرنامه ریزان محیطی توجه زیادی بدان دارند. در این پروژه هدف اصلی، ساخت مرکز نگهداری از کودکان بی سرپرست در محیطی دلچسب میباشد تا کودک، تجربه های کودکان دیگر، یعنی بودن در خانه و در مقیاس دیگر، عضو جامعه بودن را احساس کند. و نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که کیفیت کالبدی و فضایی محیط، تحریک کنندگی عناصر طبیعی محیط، مشارکت کودکان بی سرپرست، آسایش و امنیت و خیال پردازی از جمله مولفه های موثر در رشد تعاملات اجتماعی کودکان بی سرپرست هستند که هر کدام نیز نسبت به هم در رتبه و اولویتی قرار دارند که می تواند کمک اندکی به معماران باشد در جهت شناخت بهتر خصوصیات کالبدی در طراحی خانه کودکان بی سرپرست با توجه به نیازهای واقعی آنها است.

کودکان بی سرپرست، کودکان بم ، طراحی، روانشناسی محیط