اردشیر نخعی - گروه حقوق، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
بهروز بهبودیان - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان، ایران

این مطالعه با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به بررسی فرضیات پژوهش می پردازد. فرضیه و مدعای اصلی پژوهشگر بیان می دارد که در حقوق ایران در طلاق به دلیل تخلف زوج از شرط ضمن عقد صرف تحقق تخلف کفایت دارد. یافته های مطالعه نشان می دهد که عقد توافق اراده ها برای ایجاد آثار حقوقی است. گرچه آثار حقوقی عقود معین مثل نکاح، به وسیله قانونگذار مشخص و معین شده است؛ ولی قانونگذار به طرفین قرارداد اجازه داده است که تا حدی که مخالف قوانین امری نباشد، شرط یا شروطی را در ضمن عقد بپذیرند. این شرط را می توان تعهد فرعی در ضمن یک تعهد اصلی دانست. درحقوق ایران، مرد می تواند با رعایت تشریفات مقرر در قانون، زن خود را طلاق دهد بدون این که نیاز به اثبات موجب یا موجبات خاصی باشد لیکن درخواست طلاق از طرف زن به راحتی پذیرفته نمی شود و زوجه درصورت اثبات موارد خاصی می تواند درخواست طلاق کند. در این مقاله ضمن بررسی دیدگاه های مختلف به مواردی می پردازیم (وکالت بلاعزل و توکیل غیر زن در طلاق) که حق طلاق مطابق با موازین فقهی و قانونی به زن واگذارشده است.

طلاق، زوجه، شرط ضمن عقد