مهناز چراغی - دانشجوی دکتری، فلسفه و کلام، دانشگاه آزاد اسلامی قم

وضع زن در فلسفه یونان باستان، علاوه بر آراء افلاطون از فلسفه ارسطو نیز متاثر شده است: چارچوب واقعی رشد و حرکت اندیشه های افلاطونی درباره زن، دارای دو صورت متفاوت از زن یونانی است که؛ یکی متعلق به آتن زادگاه افلاطون و دیگری مربوط به شهر اسپارت است. زن آتنی زنی سنتی و مطیع شوهر و خانه دار است اما زن اسپارتی توانایی و آزادی بیشتری دارد. نظر نهایی افلاطون درباره زن با تاثر از هر دو نظام آتنی و اسپارتی؛ برابری مرد و زن است. اما تفاوت فلسفه ارسطو با فلسفه افلاطون، سبب تفاوت قابل ملاحظه ای در دیدگاه آنان نسبت به زن، شده است. ارسطو دیدگاهش را درباره زن بر اساس این نظریه فلسفی اش که:صورت اصل فردیت است، بیان می کند. این فیلسوف ملاک هویت را صورت می داند و ماده را امری ناشناختنی و فاقد هویت خاص می داند. ارسطو ذات و جوهر نخستین شیء راصورت می داند و براین باور است که : ماده فی نفسه نه چیز خاصی، نه کمیتی و نه تعین بخش وجود است. در این مقاله با مروری بر نظریه ماده و صورت ارسطو دیدگاه فلسفی وی درباره زن، مورد بررسی قرار می گیرد

زن، ارسطو، فلسفه، افلاطون