مجید برادران - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
مریم موسی پورشیرجوپشت - کارشناس ارشد روانشناسی، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران-گیلان آزاد اسلامی رشت، ایران
طیبه رضادوست چهارده - کارشناس ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی رشت، ایران.

هدف: هدف اساسی پژوهش حاضر مقایسه خود اثربخشی و پرخاشگری در فرزندان خانواده طلاق وغیرطلاق در سال 1395 میباشد. روش: پژوهش حاضر از نوع علی –مقایسهای است که جامعه آماری آن را دانش آموزان فرزند طلاق مدارس ناحیه دو رشت تشکیل دادند برای این منظور 80 دانش آموز دختر 40)فرزند طلاق و 40 فرزند غیر طلاق) به روش در دسترس موردبررسی قرار گرفتند. گروه ها ازنظر ویژگیهای جمعیت شناختی (سن، جنس و تحصیلات) همسان شدند. همهی آنان به پرسشنامه های خود اثربخشی((1983 و پرخاشگری باس و پری((1992 پاسخ دادند. داده ها از طریق تحلیل واریانس چند متغیره و tمستقل با نرمافزار spss23 مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد بین فرزندان طلاق وغیرطلاق ازنظر خود اثربخشی تفاوت معنادار وجود دارد اما ازنظر پرخاشگری تفاوت معنادار در دو گروه یافت نشد. نتیجهگیری: با در نظر داشتن مشکلات فراوانی که گریبان گیر فرزندان طلاق میباشد توجه بیشتر به محیطهای آموزشی و تربیتی مناسب و بررسی مسایل آنان حایز اهمیت است.

خود اثربخشی، پرخاشگری، فرزندان خانواده های طلاق