یلدا فتحی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، دانشکده فنی مهندسی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران، ایران
علی بهنام والا - استادیار گروه معماری، دانشکده فنی مهندسی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

کودکان سرمایه های با ارزش هر کشوری می باشند که می توان با آموزش مناسب در فضاهای آموزشی مطلوب این سرمایه ها را حفظ نمود. و آگاهی از نیازهای روحی و جسمی او می تواند در دستیابی به طراحی فضاهای آموزشی مناسب موثر باشد. هر جامعه ای برای شکوفایی استعداد کودکان خود و همچنین برای کشف خلاقیت آن ها محیط هایی را بوجود می آورد که با این هدف مهم سازگار باشد. نوشتن این مقاله به منظور طراحی کانون پرورش فکری کودکان برای بروز خلاقیت می باشد. اگر طراحی و ساخت محیط های آموزشی به صورت هدفمند انجام گیرد می تواند تآثیر بسیار زیادی در ارتقاع خلاقیت کودک داشته باشد. نتیجه ی حاصل از تحقیق اشاره به تآثیر تقش معماری در مجموعه های آموزشی دارد، در هر نسلی و در هر زمانی نوع آموزش دادن به کودکان متفاوت است و نیازهای هر نسل از کودکان با نسل قبل تفاوت دارد و نباید نادیده گرفته شود. بی تردید بوجود آوردن چنین فضاهایی می تواند تآثیرگذاری فراوانی در مسیر رسیدن به خلاقیت و یادگیری در آموزش کودکان باشد. همچنین در این پژوهش به بررسی نظریات روانشناسانی همچون پیاژه ، فروید، آدلر و... پرداخته و از نظریات آنها برای طراحی محیطی مناسب برای آموزش کودکان بهره برده تا بدین طریق بتوانیم به اصول پایداری فضاهای آموزشی کودکان بپردازیم و از نظریه های روانشناسی به سود دانش معماری و طراحی استفاده ی مفیدی داشته باشیم.

کودک، کانون پرورش فکری، آموزش، خلاقیت