بهاره رزمی - دانشجوی دکتری بخش مهندسی علوم خاک دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
رضا قاسمی فسایی - دانشیار بخش مهندسی علوم خاک دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز

آلودگی خاک به فلزات سنگین یکی از دغدغه های مهم در جهان امروز به شمار می آید، زیرا آلاینده ها به راحتی وارد چرخه غذایی شده و خطر جدی برای سلامتی انسان و حیوانات به حساب می آید. کاربرد بیوچار یکی از روش های موثر برای کاهش سمیت فلزات سنگین در خاک به حساب می آید. تاثیر بیوچار در کاهش سمیت وابسته به برخی از ویژگی های آنمی باشد که شامل اندازه ذرات، دمای پیرولیز، روش تهیه بیوچار، مقدار بیوچار مصرفی، زمان تماس و منبع بیوچار است. مناسب ترین بیوچار برای کاربردهای طولانی مدت، بیوچار حاصله از موادچوبی که در دمای بالا پیرولیز شده، می باشد. هرچه اندازه ذرات بیوچار کاهش یابد سطح ویژه روند افزایشی خواهد داشت. بیشترین مقدار بیوچار مصرفی که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد، جذب فلزات سنگین را افزایش می دهد زیرا سایت های جذب و گروه های عاملی بیشتری دارد. کاربرد بیوچار برای پالایش خاک آلوده به فلزات سنگین توسط فاکتورهای متعددی کنترل می گردد. لذا بایستی تمام این فاکتورها مد نظر قرار گیرد تا حداکثر مقدار جذب این آلاینده ها را به خود اختصاص دهد.

بیوچار، آلاینده، فلزات سنگین، پالایش