حسین حسن رضایی - دانشگاه فرهنگیان قزوین

در فرهنگ و ادبیات هر کشوری می توان ضرب المثل ها، حکایت ها و سخنان قصاری یافت که بیانگر اهمیت دوران کودکی در رفتارهای دوران بزرگسالی فرد است. این موضوع نشان از آگاهی مردم گذشته نسبت به اهمیت و جایگاه دوران کودکی دارد. دوران کودکی اگر با سلامت روانی طی شده باشد، سبب عشق ورزی دو سویه و طبیعی فرد می شود و اگر با کشمکش و آشوب همراه بوده باشد، ممکن است فرد را از نعمت دوست داشتن و دوست داشته شدن محروم بدارد. این مقاله بر آن است تا به بررسی تاثیر دوران و شرایط کودکی بر عاطفه عشق در هنگام بزرگسالی بپردازد. برای این منظور ابتدا نظر روانشناسان مختلف در این زمینه بیان شده، سپس به نقش محیط و روابط مادر و کودک در عشق ورزی دوره بزرگسالی اشاره رفته و سرانجام تحول تدریجی عاطفه عشق، به مرور زمان و تغییر آن از وجه غالبی به وجه غالب دیگر بررسی شده است

دوران کودکی، مادر، محیط، عشق، بزرگسالی.