محمدمهدی مرتهب - استاد معین دانشکده ی عمران، دانشگاه صنعتی شریف
امیررضا ماهپور - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده ی عمران، دانشگاه صنعتی شریف

صنعت ساخت در کشورهای در حال توسعه، مصالح زیادی مصرف می کند. هدر رفت مصالح، ماحصل استفاده ی ناکارآمد از مصالح است که از دیدگاه توسعه ی پایدار، نیازمند توجه بیشتر است. طی سال های گذشته، در کشور ما توجه چندانی به مسیله ی مذکور نشده و حتی در زمینه ی تولید ضایعات ساختمانی، آمار دقیقی ثبت نشده است. در نوشتار حاضر، تلاش شده است که تولید ضایعات ساختمانی براساس مطالعات موجود و با توجه به پارامترهای قابل کنترل، به تفکیک مصالح ساختمانی پر کاربرد، کمی سازی شود. بررسی مطالعات پیشین نشان می دهد که پارامترهای موقعیت منطقه ای، قرارداد، زیربنا و تعداد طبقات در اتلاف مصالح موثر هستند. طبق نتایج، سیمان بیش از سایر مصالح مورد مطالعه اتلاف می شود و با انتخاب قرارداد اضافه بر هزینه ، تولید ضایعات ساختمانی افزایش می یابد. با به کارگیری برازش خطی برای مدل سازی اتلاف مصالح، پارامترهای مطالعه شده، آثار مثبت و منفی خود را نشان می دهند. به علاوه، ضریب تعیین اصلاح شده برای مدل های اتلاف میلگرد، سیمان، آجر و بتن به ترتیب معادل 0/907، 0/875، 0/920 و 0/790 به دست می آید. بدان معنا که کمی سازی صورت گرفته به ترتیب حدود 87%، 92% ، و 79% عوامل موثر در اتلاف مصالح را پوشش داده است.

کمی سازی، ضایعات ساختمانی، مصالح پر کاربرد، ساختمان مسکونی، تهران