محمدمهدی پورغلامی - استادیار گزوه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ولی عصز (عج) رفسنجان

الهی نامه عطار یکی از مهمترین منظومه های عرفانی است که مفاهیم تعلیمی آن در خلال حکایت ها و به شیوه تمثیلی بیان شده است. بررسی منابع ادبی نشان می دهد که اغلب حکایت های الهی نامه در آثار ادبی پیش از او مسبوق به سابقه اند. حکایت بشر حاقی که نام حق تعالی به مشک معطر کرد یکی از این حکایت هاست. در این مقاله عناصر داستانی موجود در این حکایت با مآخذ آن مقایسه شده است. بررسی این حکایت نشان می دهد که ساختار این روایت در الهی نامه به ماخذ متقدم آن شباهت بیشتری دارد.

عناصز داستانی، حکایت، بشز حافی، الهی نامه، مآخذ قصص الهی نامه