بهزاد محمد علینژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه چرخ نیلوفری آذربایجان، ایران
شهاب فرقانی - مربی، دانشگاه چرخ نیلوفری آذربایجان،ایران

با نگاهی به اقتصاد جهانی میتوان مشاهده کرد که سطح معاملات از مرز کشورها عبور کرده و تجارت جهانی با سرعت چشمگیری در حال گسترش است. برای تجارت جهانی به همکاری نهادهای واسط متعددی نیاز است که تعداد بالای این واسطه ها باعث افزایش مشکلات و دشوار شدن معاملات شده است؛ بنابراین فعالان اقتصادی به دنبال یافتن راهکارهایی برای تسهیل بیشتر تجارت جهانی هستند. ارز دیجیتال یک فرم از پول الکترونیکی است، این بدین معنا است که ارز دیجیتال صورت فیزیکی ندارند و تنها به صورت الکترونیک قابل استفاده است . بیشتر ارزهای دیجیتال به منظور امنیت بیشتر، حذف واسطه ها و ناشناس بودن طراحی شده اند. ارزهای دیجیتال، ارزهایی هستند که از رمزنگاری برای انتقال در اینترنت استفاده می کنند. این ارزها توسط هیچ بانک یا موسسه مالی یا حتی دولتی کنترل نمی شود و کاملا غیرقابل ردیابی هستند، یعنی برخلاف پول های رایج مانند دلار، تحت نظارت بانک مرکزی تکثیر و تنظیم نمی شوند. کریپتوکارنسی یا ارز دیجیتال به یک سیستم انتقال وجه الکترونیک گفته می شود که برای تایید تراکنش ها و تشکیل واحدهای جدید، متکی به بانک های مرکزی نبوده و نیازی به شخص ثالث ندارند. در عوض در سیستم ارزهای دیجیتال تراکنش ها در یک دفتر کل توزیع شده به نام بلاک چین ثبت و رمزنگاری میش وند و اینموضوع امکان پرداخت های مستقیم و همتا به همتا را فراهم می کند با اعمال تحریم های یکجانبه آمریکا علیه ایران استفاده از ارزهای مجازی برای دور زدن تحریم ها ضروری به نظر می رسد . این مقاله مطالعه ایی است بر استفاده از ارزهای رمزنگاری شده در تجارت ایران و چالش ها و معایب و مزایای آن.

ارز دیجیتال، بلاک چین، تجارت الکترونیک، بیتکوین