مهدی خوبانی - دانش آموخته سطح ۳ حوزه علمیه قم
حسین شکریان امیری - دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه مازندران
الیاس کریمی لاریمی - طلبه سطح یک حوزه علمیه محمدیه قایمشهر

تردیدی نیست که به هنگام ظهور عیب در عین مستاجره برای مستاجر حق فسخ عقد ایجاد می شود. اما آنچه محل تردید و اختلاف بین فقها بوده آن است که بعد از حدوث عیب و قبل از فسخ مستاجر، موجر عیب موجود در عین مستاجره را برطرف سازد. آیا خیار وی پس از رفع عیب از بین می رود، یا اینکه خیار وی همچنان به قوت خود باقی است. ماده 478 قانون مدنی به سوال مزبور پاسخ مثبت داده و رفع عیب یا همان ضرر را موجب از بین رفتن حق فسخ اعلام نموده است. نویسنده با بازخوانی مسیله معتقد است این نظریه علاوه بر سازگاری با اصل لزوم قراردادها و استثنایی بودن حق خیار در عقود لازم با سایر مواد قانونی از جمله بند دوم ماده 12 قانون روابط موجر و مستاجر و نیز ماده424 قانون تجارت همخوانی بیشتری دارد. همچنین مستظهر از قواعد فقهیه ای نظیر قاعده لاضرر و قاعده اذا زال المانع زال الممنوع می باشد.

خیار عیب، انتفای خیار، رفع عیب، منشا خیار، سقوط خیار