زهره قربانی مادوانی - استادیار زبان و ادبیات عربی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

مرگ به عنوان یکی از دغدغه های اصلی زندگی ادبا و شعرا، همواره مورد توجه آنان بوده است. غاده السمان و فروغ فرخزاد نیز ا ین امر مستثنا نیستند و نمود این حقیقت مهم را در جای جای آثارشان می توان دید این مقاله به روش توصیفی و تحلیلی سعی دارد تا تصویر مرگ را در نزد این دو ادیب مورد بررسی قرار دهد. نتایج این بررسی نشان داد که هر دوی آنها در جدال بین مرگ و زندگی، جانب زندگی را می گیرند و معتقدند اگر فردی در زندگی به پوچی برسد، به مرگ روحی چار شده است که تنها جسم او زنده است. از این تکرار مکرر مرگ در آثارشان به معنای به پوچی رسیدن آنان، و نفرت از زندگی نیست بلکه به عکس به معنای ارزش و اهمیتی است که آنان برای زندگی قائل هستند و اندیشه محوری انان راجع به مرگ در این مقوله گنجانده می شود که آنان برای همیشه در جان ها زنده می ماند و افکارشان از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.

غاده السمان، فروغ فرخزاد، مرگ