مجید امینی خوراسگانی - کارشناسی ارشد ژنتیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران

با تهدیدات فزآینده تروریسم، لازم است که خطر مواجه با انواع میکروارگانیسمها به عنوان یک ابزار قدرتمند تهاجم و تهدید، جدی گرفته شود. بهویژه در شرایطی که تصرف گسترهایی از قلمروهای جغرافیایی ممکن است بعضی گروه های تروریستی را از نظر توان عملیاتی به شبه دولتها مبدل سازد، شبح کاربرد تسلیحات بیولوژیک علیه دشمنانشان بیش از پیش خودنمایی میکند. شاید زمان آن رسیده باشد که خطر جنگ افزارهای بیولوژیک به عنوان یک اولویت مهم، ارزیابی شود و توسعه تاریخی و استفاده از عوامل بیولوژیکی مربوط بدان، بهتر دانسته شود. شواهد زیادی نشان میدهد که جنگ افزارهای بیولوژیک در مجموع پتانسیل بیشتر و قابلیتهای آسیبرسانی غیر قابل کنترلتری را نسبت به جنگ افزارهای کلاسیک و شیمیایی دارند. در طی قرن گذشته، پیشرفتهای انجام شده در فناوریهای زیستی و بیوشیمی، تولید و توسعه چنین جنگافزارهایی را آسان نموده است. مهندسی ژنتیک احتمالا بیشترین نقش را از این نظر داشته است. تولید و در دسترس قرارگیری عوامل بیولوژیکی و توسعه دانش و فناوری جنگ افزارهای بیولوژیک میتواند به گسترش بیشتر این نوع تسلیحات و افزایش تمایلات در بین کشورها و یا وسوسه گروههای تروریستی برای در اختیار داشتن آنها منجر گردد. این مقاله، مفهوم جنگ افزارهای بیولوژیک و مبانی توسعه آن را با تاکید بر کاربردها و تلاشها برای کنترل تکثیر این نوع تسلیحات و راه های مقابله با آن در طول تاریخ توضیح میدهد. هدف از این مطالعه مروری که به شیوه کلاسیک انجام گرفته است، آگاهی بیشتر مردم، به ویژه دست اندرکاران امور پزشکی و امنیتی و ارائه راه کار پیشگیری و مقابله با عوامل بیولوژیک در کشور میباشد