مسعود مصلایی پور - استادیار، دانشکده مهندسی معدن و متالوژی، دانشگاه یزد
جواد حیدری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی معدن و متالوژی، دانشگاه یزد
سید صادق قاسمی - استادیار، دانشکده مهندسی معدن و متالوژی، دانشگاه یزد
علیرضا مشرقی - استادیار، دانشکده مهندسی معدن و متالوژی، دانشگاه یزد

با توجه به گستره نسبتا وسیع ترکیب شیمیایی عناصر موجود در الکترود E8010-P1 (مورد استفاده جوشکاری خطوط لوله) در پژوهش حاضر تاثیر ترکیب شیمیایی فلز جوش بر ساختار، خواص مکانیکی و مد شکست نمونه جوشکاری شده مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. بدین منشور، با انتخاب چهار الکترود از خانواده الکترودهای E8010-P1 و جوشکاری تحت شرایط استاندارد هر الکترود، ارتباط بین ساختار و خواص مکانیکی نمونه های جوشکاری شده بر حسب ترکیب شیمیایی فلز جوش مورد ارزیابی واقع شد. مطالعات ریزساختاری نشان داد که حضور عناصر منگنز، مولبیدن و نیکل در تشکیل ریزساختار فریتی در فلز جوش بسیار موثر می باشد، اما هریک از الکترودها باتوجه به مقدار عنصر آلیاژی غالب آن در ترکیب فلز جوش اثر متفاوتی دارد. بطوریکه حضور مقادیر بالای منگنز (حدود 1%) در ترکیب فلز جوش موجب ایجاد یک ساختار ظریف از فریت سوزنی در فلز جوش می شود. در مقابل حضور مقادیر زیاد مولبیدن (حدود 0/4%) در ترکیب فلز جوش موجب ایجاد فریت با فاز ثانویه می شود. همچنین، حضور مقادیر بالای نیکل (حدود 0/8%) در فلز جوش بدلیل کاهش دمای تحول آستنیت به فریت، شرایط لازم برای تشکیل فریت های غیر نفوذی مانند فریت های سوزنی و ویدمن اشتاین را موجب می شود. بررسی خواص کششی نمونه های جوشکاری شده دلالت بر افزایش استحکام نمونه های جوشکاری شده با افزایش مقدار فریت سوزنی در فلز جوش داشت.

؛ E8010-P1، جوشکاری لوله، استحکام کششی، انعطاف پذیری، فریت