نگین جلایری - کارشناس حقوق دانشگاه فردوسی مشهد
محمود مولوی - استادیار دانشگاه فردوسی مشهد ،دکتری حقوق تجارت

پدیده تروریسم که امروزه به قولی ترس آور برای همه کشورها تبدیل گشته و هر کجا که رد پای تروریسم باشد طبعا آثار و زیان های زیادی را به افراد و اموال جوامع وارد شناخته و تا حد توان سعی بر نابودی قومیت ها و جوامع مورد نظر خود دارد. در مواردی که از جنگ و تروریسم سخن به میان می آیداولین چیزی که به ذهن متبادر می گردد قربانیان بی گناه این بلای قرن حاضر متبادر می گردد. زنان و کودکان و سالخوردگان بی گناه دامن گیر جنگ ها و خشم های تروریسم های ضحاک می گردند. دولت ها نیز برای اینکه بتوانند زخم ها و دردهای بزه دیدگان را التیام بخشند باید مسئولیت هایی را بر دوش بکشند و تا حد امکان به جبران خسارت بزهدیدگان تروریسم اقدام نمایند. این حمایت ها هم در حوزه قوانین و مقررات و جرم انگاری ها باید نمایان گردد و هم شامل حمایت های معنوی، مادی و پزشکی و روانی گردد تا جایی که در توان دولت هاست این خسارات را به حداقل برسانند تا به نحوی تشفی خاطر بزهدیدگان و مانع بزهدیدگی مجدد را برایشان فراهم آورند. در حقوق کیفری ایران با جرم انگاری بغی و محاربه به عنوان مصداق تروریسم سعی در حمایت از قربانیان تروریسم شده است اما قوانین منسجم و مستقیمی که در ارتباط با حقوق بزهدیدگان باشد وجود ندارد. اما در قوانین بین المللی قوانین مدون و منسجم تری برای جبران و حمایت از حقوق بزه دیدگان تروریسم وجود دارد. در این پژوهش به دنبال مقایسه این نهادها و نحوه جبران خسارت و حمایت از حقوق بزه دیدگان تروریسم در حقوق ایران و اسناد بین الملل می باشیم.

بغی، محاربه، تروریسم، جرم انگاری، حمایت از بزه دیدگان، جبران خسارت