سمانه کشوردوست - دکتری سیاست گذاری عمومی ؛ استادیار دانشگاه تهران، دانشگاه تهران ، دانشکده معارف اسلامی ، خ ۱۶ آذر، خ پورسینا، پ ۱۵ ، ط اول
نیره میرزابابایی - کارشناس ارشد سیاست گذاری عمومی از دانشگاه تهران، خ فاطمی، وزارت کشور، طبقه ۱۲ ، اداره سوم سیاسی

توسعه درون زا، متوازن و پایدار توسعه ای است که در آن انسان محور مشارکت قرار گیرد. در این ارتباط مشارکت همه افراد، گروه ها و بخش ها، از جمله زنان ضامن تحقق اهداف توسعه می باشد. توجه و اهمیت بخشیدن به زنان به عنوان نیمی از منابع انسانی توسعه می تواند روند دستیابی به توسعه را شتاب بخشد چرا که زنان هم به عنوان عاملان اصلی توسعه و هم به عنوان بهره مندان از مواهب مادی و معنوی آن، از جایگاه ویژه ای برخوردارند. تحولات و دگرگونی های بسیاری طی دهه های اخیر در نگرش نسبت به وضعیت زنان در کشور صورت پذیرفته است. اما باز هم شاهد وجود کم و کاستی هایی در اجرایی شدن و یا به معنای دقیق تر درست اجرایی شدن قوانین و برنامه های سیاستی در این حوزه ی مهم و حیاتی هستیم. لذا نگارندگان درصدد برآمدند تا پژوهشی جهت بررسی مشارکت سیاسی و اجتماعی زنان در برنامه های سوم و چهارم توسعه انجام دهند که هدف از این امر ارائه ی تحلیل و مقایسه ای تطبیقی در برنامه ی سوم، چهارم توسعه و ارائه آماری از چگونگی پیشرفت و بهبود موقعیت زنان در طول این برنامه ها و نقد موادی از برنامه چهارم و ارائه راهکارهایی به منظور ارتقای وضعیت زنان در حوزه های فوق الذکر می باشد. مقاله حاضر روش توصیفی و تحلیلی و با استفاده از چارچوب نظری مبتنی بر دیدگاه های توسعه انسانی و نظریات آمارتیاسن نگاشته شده است.تحلیل داده ها و بررسی تطبیقی برنامه ی سوم، چهارم توسعه نشان می دهد رویکرد توانمند سازی زنان در برنامه سوم و ارتقای جایگاه تشکیلاتی مرکز امور مشاکت زنان و ضرورت توسعه ی مشارکت زنان در برنامه چهارم تاثیرقابل توجهی در گرایش به مشارکت سیاسی و اجتماعی زنان داشته است.

زنان، مشارکت، سیاست، اجتماع