پریسا جباری - کارشناس ارشد آبخیزداری دانشگاه مازندران
محمدرضا قنبرپور - استادیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه مازندران
علیرضا اشبه - دانشجوی عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان)

محدوده ساری – نکاء شامل دو رودخانه اصلی تجن و نکاء و رودهای کوچک بین آنها بوده که دشت ساحلی به ابعاد 30×30 کیلومتر در پا یاب آن قرار دارد . حدود جغرافیایی این منطقه از شمال به دریای مازندران، از جنوب به سلسله جبال البرز، از شرق به حد شرقی حوزه آبریز رودخانه شورش رستمکلا و از غرب به حد شرقی حوزه آبریز رودخانه سیاهرود منتهی می شود. محدوده مورد مطالعه با مساحت 198 کیلومترمربع بین عرضهای شمالی 4051500 تا 4071000 و بین طولهای شرقی 692000 تا 709500 قرار دارد و دارای اقلیمی مرطوب و معتدل با میانگین بارندگی سالیانه حدود 760 میلی متر و متوسط درجه حرارت 16/6 درجه سانتی گراد است . جهت بدست آوردن آمار و اطلاعات مورد نظر در محدوده بیلان وجود یک شبکه پیزومتری با پراکندگی مناسب لازم و ضروری است . بر اساس تراکم منابع بهره برداری آب و وجود رودخانه و زهکش و مناطق تبخیری و عوامل زمین شناسی که موجب تغییرات موضعی در سطح سفره آب زیرزمینی می گردد، پراکندگی شبکه پیزومتری دشت انتخاب و تکمیل گردید . مقادیر قابلیت انتقال حداقل 500 و حداکثر بیش از 1000 مترمربع بر روز در محدوده مورد مطالعه می باشد . در دوره های خشکسالی که افزایش برداشت و عدم نزول بارش بهنگام در آبخوان سبب افت قابل ملاحظه ای شده بود بهره برداری از سد شهید رجایی سبب آسیب کمتر کشاورزان و به تبع آن سفره آب زیرزمینی این منطقه گردیده است . اثر این پدیده در تغییرات درازمدت سطح ایستابی آبخوان مشهود است . به نحوی که در طول دوره 70-85 تغییرات سطح ایستابی دشت ساری نکاء بررسی و مشخص شد که افت باقیمانده سالهای قبل جبران گشته است.

بیلان، دشت ساری، نکا، هیدروگراف، آبخوان، آب زیرزمینی