سید رسول عمادی - دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه بوعلی سینا
امیررضا وکیلی فرد - عضو هیات علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
یونس فرخنده - کارشناس ارشد فناوری آموزشی

با آنکه بهره­ گیری از فناوری، می­تواند به عنوان ابزاری در یاددهی برخط شناخته ­شود، به نظر می­رسد رویکردهای نوین در آموزش زبان، بر ترکیب فناوری با شیوه ­های حضوری در کلاس تاکید دارند. اما این پرسش بی ­پاسخ مانده­ است که آیا آموزش ترکیبی در کلاس­های آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان اثربخش است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرات یادگیری به شیوه معمول و ترکیبی بر خلاقیت، انگیزش و یادگیری فارسی آموزان غیرایرانی است. در این پژوهش، ابتدا برخی مفاهیم یادگیری ترکیبی، مرور شده و کاربرد آن در آموزش زبان به صورت مختصر ارائه می گردد. روش پژوهش، از نوع کاربردی و شبه ­تجربی است. این پژوهش بر روی40 فارسی­ آموز غیرایرانی مرکز بین المللی آموزش زبان فارسی دهخدا انجام شده است. داده های پژوهش به کمک ­پرسش­نامه خلاقیت تورنس، پرسش­نامه انگیزش پیشرفت هرمنس و پرسش­نامه یادگیری جمع ­آوری گردیده و با استفاده از روش کواریانس تحلیل شدند. یافته­ های پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری میان یادگیری به شیوه ترکیبی با یادگیری به شیوه معمول در پیوند با متغیرهای خلاقیت، انگیزش و یادگیری در میان فارسی­ آموزان غیرایرانی وجود دارد.  

آموزش ترکیبی, خلاقیت, انگیزش, یادگیری, زبان فارسی به عنوان زبان دوم