رابطه مفاهیم فره و خویشکاری براساس متون پهلوی و کارکرد اجتماعی آنها در اندیشه سیاسی ایران باستان
عنوان مقاله: رابطه مفاهیم فره و خویشکاری براساس متون پهلوی و کارکرد اجتماعی آنها در اندیشه سیاسی ایران باستان
شناسه ملی مقاله: JR_JISUK-16-31_008
منتشر شده در شماره 31 دوره 16 فصل در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_JISUK-16-31_008
منتشر شده در شماره 31 دوره 16 فصل در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
اسماعیل سنگاری - استادیار بخش تاریخ دانشگاه اصفهان
علیرضا کرباسی - کارشناس ارشد تاریخ ایران باستان، دانشگاه تهران.
خلاصه مقاله:
اسماعیل سنگاری - استادیار بخش تاریخ دانشگاه اصفهان
علیرضا کرباسی - کارشناس ارشد تاریخ ایران باستان، دانشگاه تهران.
بسیاری از واژههایی که در متون پهلوی به کار رفتهاست، فارغ از معانی انتزاعی و نظریشان، کارکردی عملگرایانه در صحنه اجتماعی ایران باستان داشتهاند. از مهمترین این واژهها، فره و خویشکاری می باشند که ارتباط نزدیکی با یکدیگر داشته و در معنای عملی خود، از کارکردی یکسان برخوردارند؛ متون پهلوی با تاکید بر دینکرد نشان میدهند که این دو واژه نسبت مستقیمی با یکدیگر دارند. درواقع، خویشکاری در هر فرد ظرفیتی از فروغ ایزدی و روشنایی مطلق میباشد که همان فره یزدانی است و به هر آفریدهای به اندازه تاب و توان و انجام خویشکاری آفرینشیاو، اعطا میگردد. این نور یا روشنایی، از بهترین نوع خویشکاری از سوی هر فردی حاصل میشود که فرد در جایگاه خویش و در ساختار طبقاتی اش از بهترین کارکردها در جهت نیرومندساختن عوامل حیات و زندگی بهره میبرد و به موجودات مینوی مانندتر میشود و بدینترتیب، شایسته لقب فرهمند میگردد. شیوه پژوهش، توصیفی-تحلیلیاست و هدفآن که با بررسی منابع دست اول پهلوی و مطابقت آن با ساختار اجتماعی ایران باستان انجامشده، نشان دادن پیوند این دو مفهوماست که در حقیقت، آمیزهای میان نظر و عمل در نزد فرزانگان ایران باستان بودهاست تا از اینطریق بتوان بیشترین بازده و نتایج عینی را از فعالیتهای مردم در جهت پایداری و ثبات بنیان قدرت بهدستآورد.
کلمات کلیدی: فره, خویشکاری, طبقه اجتماعی, نور ایزدی, آفرینش
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/872308/