احسان حبیبی - گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
جواد غلامیان - گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
زهرا اردودری - گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
علیرضا قوامی نیا - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

مقدمه: استرس نوعی فرسودگی جسمی یا روانشناختی است که بر اثر مشکلات واقعی و با خیالی بوجود می آید. عامل استرس زای شغلی از طریق کاهش تمرکز، تردید در انجام کارها، سهم بسزایی در بروز اعمال ناایمن از سوی شاغلین دارد. سه نوع زمان واکنش با نام های ساده، تشخیصی و انتخابی مشخص شده است. زمان واکنش یک عامل مهم در اجرای بسیاری از تکالیف حرکتی است. هدف از این مطالعه، سنجش ارتباط بین زمان واکنش و استرس شغلی است. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی و به صورت مقطعی، در میان 82 نفر از پرسنل دانشگاه انجام گرفت. برای اندازه گیری زمان واکنش و استرس شغلی از دستگاه زمان سنج واکنش و نسخه ایرانی پرسشنامه استرس شغلی HSE استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 20 SPSS انجام و0،05 P value معنادار تلقی گردید. نتایج: میانگین استرس شغلی، زمان واکنش ساده، تشخیصی وانتخابی، بترتیب 124/71 ، 313/69 ، 475/69 و 455/63 بدست آمد. آزمون تی مستقل نشان داد که جنسیت روی استرس شغلی و زمان واکنش تاثیرگذار نیست. ضمنا طبق آزمون پیرسون، بین استرس شغلی با زمان واکنش تشخیصی و انتخابی رابطه معنادار و معکوسی وجود دارد( 05/ 0 P value<). ولی بین استرس شغلی با زمان واکنش ساده رابطه معناداری وجود نداشت ( 0/05< P value). نتیجه گیری: توصیه میگردد در مشاغلی که نیازمند دقت بالایی هستند، با کاستن از استرس افراد، عملکرد شغلی آنها را بهبود بخشیم. بدین ترتیب از حوادث ناشی از کار که به دلیل کندی افراد در انجام واکنش لازم صورت میگیرد، جلوگیری شود.

استرس شغلی، پرسنل دانشگاه علوم پزشکی، زمان واکنش