قدسیه رضوانیان - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران
راویه دهقان - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران

رمان عامه پسند عاشقانه، یکی از برجسته ترین گونه های ادبیات عامیانه است که در کنار سایر پدیده های عامه پسند مانند فیلمها و نشریات دارای حوزه ی مخاطب نسبتا گسترده ای است. رمانهای عامه پسند که ادامه ی جریان پاورقی نویسی دهه های قبل است، در دهه ی هشتاد در قالب رمانهای عاشقانه ی ایرانی بخش وسیعی از عرصه ی چاپ و نشر کتاب کشور را به خود اختصاص داده است. مقاله ی حاضر به روش توصیفی- تحلیلی به بررسی تولید، توزیع و مصرف رمانهای عامه پسند عاشقانه در دهه ی هشتاد و تاثیر نشر روز افزون این آثار را بر روند رکود رمانهای متعالی پرداخته است.نشر روز افزون رمان عامه پسند و کاهش سطح سلیقه ی مردم در زمینه ی مطالعه نیز بر روند متروک شدن ادبیات جدی و والا موثر است و باعث تشدید این وضع میگردد. حمایت ناشران و تیراژهای فراوان، اعمال ممیزی های شدید علیه آثار متعالی از علل افزایش رمان عامه پسند در دهه ی هشتاد و پاسخگویی به خلاهای عاطفی و اجتماعی قشر عامه، حمایت گسترده ی وزارت ارشاد در زمینه ی نشر اینگونه آثار، از جمله دلایل پرفروش بودن این آثار میباشند. بیش از نیمی از داستانهای ایرانی منتشر شده، طی ده سال مورد مطالعه((1380-1389 و بیش از یک سوم فهرست کتابهای تالیفی تجدید چاپ یافته در طول این دهه نیز از رمانهای عامه پسند مشهور فراهم آمده است.

رمان عامه پسند، دهه ی هشتاد، رمان عاشقانه