محمدرضا عسکرانی - استادیار گروه تاریخ دانشگاه پیام نور

تجارت ایران و هند در آستانه مشروطه افزایش یافت و این امر موجب دگرگونی در جامعه ایران شد. مساله اصلی تحقیق بازشناسی چگونگی و پیامدهای روابط تجاری بین ایران و هند است. هدف تحقیق ارائه تحلیل تازه ای از تاثیر روابط بازرگانی ایران و هند بر اقتصاد ایران در آغاز قرن بیستم میلادی و فرصت ها و تهدیدهای این مناسبات است. رویکرد تحقیق حاضر کیفی و توصیفی – تحلیلی است و  داده ها به روش اسنادی و بر پایه منابع کتابخانه ای گردآوری شده اند. فرضیه پژوهش این است که افزایش مبادلات تجاری با هند در آن برهه از زمان، از یک سو بر تولیدات داخلی اثر گذاشت و از سوی دیگر به رشد تفکر نوگرایی و بروز مشروطه کمک کرد. یافته های پژوهش نشان می دهد که در آستانه مشروطه فعالیت بازرگانی بین دو کشور افزایش یافت و بر اثر ارتباط زرتشتیان ایران با پارسیان هند و رفت و آمد بازرگانان، زمینه برخی تحولات نوگرایانه فراهم آمد؛ لیکن پس از پیروزی مشروطه به دلیل بروز ناامنی و مداخله بیگانگان، روند توسعه اجتماعی که بر پایه تجارت با هند آغاز شده بود، کاهش یافت و اقتصاد کشور آسیب دید. پس از بستن قرارداد 1907م. با روسیه نیز انگلستان بر اقتصاد جنوب ایران چیرگی کامل یافت.

1, بازرگانی 2, هند 3, انگلیس 4, ایران 5, مشروطه