نصرالله ساغروانیان - ۱مرکز تحقیقات بیماریهای دهان، فک و صورت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران ۲دانشیار گروه آسیب شناسی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
امیرحسین جعفریان - دانشیار گروه آسیب شناسی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
نرگس قاضی - مرکز تحقیقات بیماریهای دهان، فک و صورت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران استادیار گروه آسیب شناسی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
معین مزینی - دندانپزشک، دانشکده دنداپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه: ژانت سل گرانولومای محیطی(PGCG)، ژانت سل گرانولومای مرکزی (CGCG) فکین و ژانت سل تومور (GCT) استخوان ضایعاتی با نمای هیستوپاتولوژی مشابه ولی رفتار بیولوژیک متفاوت می باشند.هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان بیانTGF-β  در این ضایعات به روش ایمنوهیستوشیمی بود. مواد و روشها: در مطالعه حاضر،  15 نمونه PGCG، 15 نمونه CGCG و 10 نمونه GCT بررسی شد. ایمنوراکتیویتی TGF-β در سلولهای تک هسته ای (MC) و چند هسته ای (MGC) گروههای مورد مطالعه ارزیابی گردید. آزمونهای Kruskal-Wallis و تست تعقیبی Dunn، برای مقایسه میزان بیان TGF-β در گروههای مورد مطالعه استفاده شد. یافته ها:بین سه گروه مورد مطالعه تفاوت آماری معناداری هم در مورد سلولهای چندهسته ای و هم تک هسته ای مشاهده شد. بیشترین میانگین رنگ پذیری TGF-β مربوط به  GCT و کمترین مربوط بهPGCG  بود. در مقایسه دو به دو گروهها، بین گروه PGCG   و  GCT  هم برای سلولهای چندهسته ای و هم تک هسته ای ارتباط معنادار مشاهده گردید، در حالیکه بین گروههای CGCG و GCT فقط در مورد سلولهای تک هسته ای ارتباط معنادار گزارش شد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه می تواند نشان دهنده رفتار بیولوژیک و پاتوژنز متفاوت ضایعات مورد مطالعه باشد.  

ژانت سل گرانولوما, ایمنوهیستوشیمی, TGF-β