بابک حسین تبار قاسم آباد - دانش آموخته کارشناسی ارشد تغذیه دام، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، گروه علوم دامی، رشت، ایران.
پیام باغبان کنعانی - دانشجوی دکتری تغذیه طیور دانشگاه تبریز،گروه علوم دامی، تبریز، ایران.
صبا عظیمی یوالاری - دانش آموخته کارشناسی ارشد تغذیه دام، دانشگاه ارومیه، گروه علوم دامی، ارومیه، ایران.
مهرداد بویه - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، گروه علوم دامی، رشت، ایران.

این آزمایش با استفاده از 270 قطعه جوجه نر گوشتی سویه راس(308)، به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف ال-کارنیتین و مخلوط لیزین- متیونین اضافی بر عملکرد و جمعیت میکروبی سکوم و خصوصیات آنتی­اکسیدانی خون جوجه گوشتی انجام گرفت. آزمایش به روش فاکتوریل 3×3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 9 تیمار در 3 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار، طی سه دوره آغازین (صفر تا 10روزگی)، رشد (11 تا 24 روزگی) و پایانی (25 تا 42 روزگی) صورت گرفت. سطوح صفر، 75 و 150 میلیگرم در کیلوگرم ال-کارنیتین و سطوح 0، 15 و 30 درصد مخلوط لیزین- متیونین (با نسبت یکسان) بیش از توصیه دفترچه راهنمای سویه راس (308) در این آزمایش استفاده گردید. نتایج نشان داد که کمترین افزایش وزن و بیشترین ضریب تبدیل خوراک در تیمار شاهد و تیمار حاوی 150 میلی­گرم ال-کارنیتین و 30 درصد مخلوط لیزین- متیونین اضافی مشاهده شد (05/0P<). تیمار حاوی 150 میلی­گرم ال-کارنیتین و 15 درصد مخلوط لیزین- متیونین اضافی دارای بالاترین افزایش وزن و پایین­ترین ضریب تبدیل خوراک در دوره­های آغازین، رشد و کل دوره بود (05/0P<). جمعیت لاکتوباسیلهای تیمار حاوی 150 میلی­گرم ال-کارنیتین و 30 درصد مخلوط لیزین- متیونین اضافی حداقل و تیمار 75 و 150 میلی­گرم ال-کارنیتین و 15 درصد مخلوط لیزین- متیونین اضافی حداکثر بود (05/0P<). به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان داد که مصرف 150 میلی­گرم در کیلوگرم ال-کارنیتین و 15 درصد مخلوط لیزین- متیونین اضافی می­تواند باعث افزایش صفات مربوط به تولید و سلامت جوجه­های ­گوشتی می­گردد.

افزایش وزن, جوجه گوشتی, ضریب تبدیل خوراک, لاکتوباسیل, مصرف خوراک