عماد کتابچی - بخش شهرسازی و معماری، موسسه آموزش عالی آپادنا، شیراز، ایران
مریم رسایی پور - دانشکده هنر و معماری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.

شهرها مدام در حال تغییر و تحولاند. تغییراتی که از درون و یا بیرون حادث میشوند؛ براساس این تغییرات که میتواند مربوط به الگوهای فضایی، تفکیک، تغییر جمعیتی، بحرانهای اقتصادی، سیاسی وغیره باشد، ممکن است یک شهر توسعه یابد، افول کند، و یا حتی ممکن است شکل و یا عملکرد آن تغییر یابد، به گونه ای که از هم فرو پاشد و یا برعکس در برابر این تغییرات مقاومت کنند. شهرهای تاب آور به خوبی در برابرمشکلات به وجود آمده مقاومت کرده و به بهترین و موجه ترین شکل موجود به حل آن میپردازند تا افراد ساکن در شهر و سیستم های شهری کمترین خسارت را متحمل شوند. از طرف دیگر در سالهای اخیر موضوع اقلیم و تغییرات نامناسب زیست محیطی آن از جمله مسایلی است که متخصصان و پژوهشگران زیادی را به سمت خود جلب نموده است؛ زیرا حیات انسانها در زمین کاملا0 وابسته به اقلیم آن است. اما انسان خود موجب ناهمگونی اقلیمی شده و هم اکنون نیز از برخی آثار مخرب آن راه گریزی ندارد. یکی از این ناهمگونیها تشکیل جزایرحرارتی شهری است که میتواند آسیب زیادی را برجامعه وارد نماید. دراین پژوهش ساختارگرا پس ازمطالعات اسنادی و کتابخانهای، به منظور سنجش تاب آوری شهری دو نمونه در بافت تاریخی و میانی شیراز با کاربری مسکونی انتخاب گردیده که با مشخص شدن ایستگاه هایی به فاصله تقریبا20 متر از هم در دو بافت منتخب، بصورت همزمان و با استفاده از دستگاه دیتالاگر، دمای هوا در زمستان و بعد از غروب آفتاب اندازه گیری شد تا با توجه به متغیرهای جمعیتی، آلودگی هوا و مورفولوژی بافت، جزایرحرارتی جوی تشخیص داده شود. نتایج حاکی از بالاتر بودن دمای هوا در بافت میانی و درنتیجه وجود جزایر حرارتی در آن است.

تاب آوری اقلیمی؛ جزایرحرارتی شهری، آلودگی هوا، جمعیت؛ شیراز.