سعید مظلومیان - دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه پیام نور، شیراز
بهبود طهماسبی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته آموزش محیط زیست دانشگاه پیام نور، شیراز

انسان ها به عنوان عامل اصلی و اثر گذار معضلات زیست محیطی به شمار میروند. از همین رو اصلاح روند بحران محیط زیست در گرو اصلاح آموزه های انسان و تغییر در نگرش، دانش و حساسیت انسانها نسبت به سرنوشت خود و محیط پیرامون خود می باشد. از سویی، مساله آموزش محیط زیست می تواند به عنوان یکی از راهکارهای اصلی و مهم در راستای ارتقاء سطح آگاهی مردم جامعه به شمار آید و قدرتی بزرگ برای جلوگیری از تخریب محیط زیست باشد. مطالعه حاضر درصدد بررسی نگرش معلمان نسبت به محیط زیست و آموزش های زیست محیطی است. انجام این مطالعه به شیوه مروری است که با رویکرد بررسی مطالعات، تحقیقات و سایر منابع انجام شده است. در این بررسی تلاش شده است، ضمن بیان مقدمه، به محیط زیست و کیفیت آن، آموزش محیط زیست، پژوهش های انجام شده در زمینه نگرش معلمان پیرامون آموزش محیط زیست و... پرداخته شود. بر اساس مطالعات انجام شده و دیدگاه ها و مضرات پژوهش گران پیرامون موضوع مقاله، نتایج حاکی از آن است که معلمان در ارتباط با محیط زیست و آموزش آن اطلاعات محدودی دارند و با توجه به اینکه کتاب خاصی در مدارس تحت عنوان اموزش محیط زیست در برنامه درسی وجود ندارد. لذا، معلمان آشنایی اندکی با محیط زیست و ویژگی های زیست محیطی در زندگی دارند. لذا، می توان چنین تحلیل نمود که معلمان عمدتا به مسائل زیست محیطی در محیط اطرافشان کمتر توجه داشته و به کیفیت محیط زیست در محیطی که در آن زندگی می کنند توجه ندارند میزان اطلاعاتشان نسبت به آموزش محیط زیست اندک است. لذا، پیشنهاد می شود، آموزش محیط زیست به عنوان واحدی درسی در برنامه درسی مدارس قرار گیرد و معلمان در این رابطه در دوره های ضمن خدمت آموزش ببینند.

محیط زیست، کیفیت، آموزش زیست محیطی، نگرش معلمان، برنامه درسی