علی اکبر صباحی - کارشناس ارشد، حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، بم، ایران

تدلیس (یا فریب در نکاح)، یکی از مباحث مهم و قابل توجه در حقوق خانواده میباشد. هرچند بحث فریب در نکاح ازمسایل مستحدثه نبوده و مسبوق به سابقه می باشد ولی متاسفانه امروزه این معضل اجتماعی ابعاد وسیع تری نسبت به گذشته پیدا کرده و پرونده های موجود دردادگاه های خانواده در این زمینه، مبین این حقیقت تلخ است که متاسفانه ازدواجهای فراوانی به دلیل عدم صداقت یکی از طرفین و فریب طرف دیگر منجر به طلاق می شود. تدلیس دارای دو جنبه حقوقی و کیفری میباشد و ضرر و زیانهای مادی و معنوی هم در حین دعوای فسخ و یا بطور جداگانه قابل مطالبه خواهد بود. قانون مدنی در مورد جراحی زیبایی و تدلیس در نکاح سکوت کرده است ولی با توجه به جمع آوری آراء فقها، عمدتا0 فقهای امامیه درباره ی حکم شرعی جراحی زیبایی جهت درمان عیوب و زشتی های پدید آمده ی ناشی از حوادث قایل به جواز شدهاند و انجام اعمال جراحی به ویژه جراحی تزئینی جز با رعایت شروط از جمله کشف غیرضروری عورت جایز ندانسته اند. لذا در این پژوهش تلاش شده تا با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و با گردآوری منابع از طریق مطالعه کتابخانهای، ضمن تعریف تدلیس در ازدواج در فقه و حقوق و بررسی ارکان تشکیل دهنده آن به این پرسش اصلی پاسخ داده شود که قانون گذار در جمهوری اسلامی ایران چه تدبیری برای برخورد با فریب در ازدواج اندیشیده است و به عبارت دیگر ضمانت اجراهای پیش بینی شده در قانون در این زمینه چیست در واقع تدابیر مناسبی اعم از کیفری (حبس تعزیری از شش ماه تا دو سال) و ضمانت اجرای مدنی (حق فسخ نکاح) به منظور برخورد با فریب در ازدواج یا همان تدلیس در نکاح، در نظام حقوقی ما پیش بینی شده است.

جراحی زیبایی، تدلیس، فسخ نکاح، حقوق ایران.