رویا رئیسی - دانشجوی کارشناسی ارشدسازه، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه رازی کرمانشاه
علی پرمنون - دانشجوی دکتری سازه، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه رازی کرمانشاه

در سالهای اخیر تحقیقات متعددی برای بهبود عملکرد سازه ها در برابر بارهای لرزه ای انجام شده است. جداگر لرزه ای یکی از شناخته ترین راه های حفاظت از سازه در مقابل نیروهای زلزله می باشد که به دلیل نوع عملکرد، باید دارای ویژگی های خاصی از جمله قابلیت استهلاک زیاد انرژی و همچنین قابلیت بازگشت به حالت اولیه را داشته باشد. آلیاژهای حافظه دار شکلی ( Shape Memory Alloys) و لاستیک با استهلاک بالا (HDR) دو ماده ی پرکاربردی هستند که برای بهبود عملکرد رفتار لرزه ای در ساختمان ها بکار گرفته می شوند. هر یک از مواد گفته شده دارای مزیت خاصی می باشند،.از جمله این مزیتها برای آلیاژهای حافظه دار شکلی دارا بودن استعداد بازگشت به شکل اولیه و رفع کرنش های قابل توجه 3 تا10 درصد با اعمال شرایط مناسب حرارتی و بارگذاری و همچنین مزیت اصلی لاستیک با استهلاک بالا توانایی آن در استهلاک تا حدود40 درصدی انرژی ورودی می باشد. در این مطالعه به بررسی رفتار سازه با روش اجزاء محدود، هنگام استفاده از این دو ماده به عنوان جداگر لرزه ای پرداخته شده است. به این صورت که یک قاب چهار طبقه، یک بار با جداگر لرزه ای از جنس لاستیک و بار دیگر با تلفیق دو ماده ی ذکر شده به عنوان جداگر لرزه ای تحت بار لرزه ای قرار گرفته اند و در نهایت با مقایسه نمودار های شتاب- زمان و فرکانس تاثیر استفاده از جداگر لرزه ای با جنس لاستیک و همچنین استفاده ی همزمان آلیاژهای حافظه دار شکلی و لاستیک با استهلاک بالا بر روی رفتار لرزه ای استخراج شده است.

آلیاژهای حافظه دار شکلی، اجزا محدود، لاستیک با استهلاک بالا، جداگر لرزه ای، فرکانس