مرتضی کریمی - دانشگاه یزد،

پس از غیبت کبری و به دنبال محرومیت جامعه از حضور امام عصر(عج) همواره افرادی بوده اند که با سوء استفاده از احساسات پاک عاشقان مکتب اهل بیت از عوام، که شناخت کاملی از سنن الهی نداشته و احیانا از مضامین تعقلی دین کم بهره بوده اند، در مسیر رسیدن به مقاصد شوم خود با بهره گیری از احادیث جعلی و خود ساخته در ادوار مختلف شاعد حضور مدعیانی باطرح ادعای بابیت امام زمان (عج) بوده ایم. ادعایی که به بابیت منتهی نشده و در مسیر شکل گیری سازمانی اجتماع معطوف به هدف، رفته رفته بابیت خود خوانده جای خود را به ادعای موعود بودن میداد. ادعایی که در برهه های مختلف با رنگ و لعاب های مختلف در کالبدهای مختلف نمود پیدا کرده است. حال پس از ثبت این ادعاهای مختلف در ناقوس تاریخ در سال های اخیر نیز یا ظهور جریانی موسم به یمانی در بصره ادعای تاریخی موعودگرایی به زمینه گذشته اما با سیاقی نوین مطرح شده است. موسس این جریان انحرافی فردی بانام احمد اسماعیل بصری معروف به احمد الحسن است که تا کنون بیش از 50 ادعای بی اساس را به خود نسبت داده و از این رهگذر، برخی از مومنین ضعیف الایمان را منحرف کرده است. احمد بصری برای اثبات ادعای امامت خود به قانونی خود ساخته دستاویز شده و سعی بر آن دارد تا با این قانون که آمیخته با رویکرد اخباری گری است به مصاف آیات و روایات متواتر رفته و خود را به عنوان امام واجبا اطاعه و حجت خدا معرفی کند. در این مجال ابتدا اشاره ای مختصر به قانون خود ساخته احمد بصری شده و پس از آن با رویکردی انتقادی، قانون حقیقی شناخت حجت های الهی از منظر آیات و روایات مورد بررسی قرار گرفته است تا این قانون به عنوان معیاری صحیح برای شناخت حجج خداوند محسوب گردیده و مانعی برای مدعیان دروغین بعدی باشد

امام مهدی، احمد بن حسن، ، مدعیان دروغین