کامران پاشایی فخری - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی ندشگاه آزاد سلامی واحد تبریز ایران، تبریز
ندا یانس - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، ایران، تبریز

صدای آزادی و اعتراض به ظلم و نابرابری و مظلومیت از واماندگی و فقر و رنج کارگران و رنجبران که نشانگر نوعی فاصله طبقاتی بین سرمایه داران و طبقه کارگر است در شعر برخی از شاعران که دفاع از این ظلم و نابرابری را وظیفه خود دانسته و با هنر خود به طرفداری از این قشر پرداخته اند باعث ایجاد شاخه ای از ادبیات کارگری یا شعر کارگری شده است. از جمله ی این شاعران ابوالقاسم لاهوتی بود که در طول دوران زندگی خود حوادث و رخدادهای عصر خود را به تصویر کشیده. او در شعر، خود را سلاحی در مقابلسرمایه دارانی قرار داد که دسترنج کارگران و زحمتکشان را خورده و بدون این که زحمتی به خود داده باشد با تن پروری و بیکاری زندگی اشرافی خود را بر جامعه و توده های مظلوم آن تحمیل می کند. مضمون اغلب اشعار او بر پایه آزادی و دفاع از قشر کارگر و رنجبر و اتحاد و همبستگی آنها در مقابل سرمایه دار و انتقاد از بی عدالتی ها بوده است. تحلیل و بررسی افکار سیاسی و اجتماعی این شاعر بیانگر توجه او به طبقه کارگر در مقابل توده ثروتمند است. بنابراین، در این پژوهش سعی بر آن است با نقد و بررسی جایگاه کارگرو سرمایه دار که دو عنصر اصلی ادبیات کارگری می باشند، در اشعار لاهوتی دیدگاه این شاعر نسبت به کارگر و سرمایه دار و جایگاهشان در جامعه تبیین شود.

ادبیات کارگری، کارگر، سرمایه دار، لاهوتی، شعر فارسی