اعظم خسروی مشیزی - استادیار دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه جیرفت، جیرفت، ایران

به منظور کاهش دی اکسیدکربن اتمسفری و ایجاد تعادل در محتوای گازهای گلخانه ای، کربن باید جذب و در فرم های گوناگون ترسیب شود.اکوسیستم های مرتعی به دلیل دربرداشتن بخش قابل توجهی از اراضی جهان، پتانسیل بالایی در ترسیب کربن دارند. این مطالعه به بررسی پتانسیل ترسیب بیوماس هوایی و زیرزمین درمنه دشتی و درمنه کوهی می پردازد. نمونه برداری به روش تصادفی- سیستماتیک انجام و تراکم گونه ها در پلات های 1×1 متر برآورد شد. سپس بیوماس هوایی و زیرزمینی 20 پایه از گونه ها برداشت شد. پس از تعیین میانگین وزن خشک بیوماس هوایی و زیرزمینی گونه های برداشت شده از منطقه، مقدار کربن آلی در قسمت هوایی و زیرزمینی گونه ها بدست آمد. نتایج تجزیه و تحلیل واریانس بیانگر تاثیر معنی دار اندام ها و گونه ها بر میزان کربن ذخیره شده است (0/05> p). نتایج همچنین نشان دادند درمنه کوهی نسبت به درمنه دشتی در ذخیره کربن بیوماس هوایی موفق تر است، اما از نظر کربن ذخیره شده در بیوماس زیرزمینی بین دو گونه اختلاف معنی داری مشاهده نشد (0/05> p).

درمنه، مرتع، ترسیب کربن، بیوماس هوایی