رحمان قربانی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه اصفهان.

براساس سنتی دیرینه،پزشکان مولف در تمدن اسلامی و ایرانی در نگارش آثار خویش به واژگان گویشی توجه ویژه ای داشته اند. این مسئله موجب شد که تعداد بسیاری از واژگان گویشی در ضمن5 این کتب برای ما باقی بماند و برای محققان زبان شناسی و گویش شناسی داده های ارزشمندی در اختیار باشد. یکی از پزشکانی که در این زمینه تشخص دارد، میرمحمد مومن تنکابنی است که کتاب تحفه المومنین مشهور به تحفه حکیم مومن را نوشت. این کتاب از حیث تعداد واژگان گویشی و تنوع و پراکندگی جغرافیایی گویش ها بسیار ممتاز و به نوعی، کم نظیر است. در این مقاله به بررسی واژگان گویشی مازندران پرداخته میشود. در قدیم نامه ای طبرستان و مازندران به مازندران فعلی اطلاق میشد. ضمنا حکیم مومن – به سیاق همالان خویش- برای شهرش تنکابن نیز بابی مستقل گشوده است. پس نویسنده مقاله این حوزه جغرافیایی را به سه ناحیه مازندران، طبرستان و تنکابن تقسیم کرده و لغات هر منطقه را به تفکیک آورده است. این لغات شامل 95 واژه هستند که در ادامه ذکر میشوند.

متون پزشکی، تحفه المومنین، واژه های گویشی