محسن قنبری - دانشجوی کارشناسی ارشدنهج البلاغه دانشگاه بیرجند
محمدمهدی دیانی - استادیاردانشگاه بیرجند

امام علی (ع) در اواخر عمرشان دست به قلم برده و نامهای اعتقادی، اخلاقی و تربیتی برای فرزند خویش مینویسند؛ تا افکار و نگرش و تجارب خود را نه تنها به فرزندشان، بلکه به همه جهانیان منتقل نمایند. از آنجاییکه بخشی از نامه به توصیف دنیا و اهل آن پرداخته است، در این پژوهش مفهوم دنیا و دنیاطلبی بیان شده و سپس به بیان دنیای ممدوح و مذموم از نظر حضرت پرداخته و مواردی از قبیل، عبرت گیری از گذشتگان، دنیا فرصتی برای اصلاح آخرت، دنیا محل جمع آوری توشه و آماده سازی برای آخرت،نعمتهای دنیایی گنجینه های رحمت الهی، زوال و فناپذیری دنیا، دنیا بازیچه و بازی کننده با اهلش، دنیا منشا آرزوهای طولانی وطمع ورزی، پرهیز از روزی و دنیای حرام ذکر شده است و در ادامه ویژگیها و صفات دنیاپرستان از نگاه امام علی (ع) در این نامه،استخراج و با خصوصیات افراد جامعه عصر حاضر مقایسه شده است. ازجمله: تسلیم نشدن در برابر روزگار، مقایسه و تاثیرپذیری ازدنیاداران، جنگ و نزاع برسر دنیا و نداشتن روحیه ترحم، سرگردانی و گمراهی و خوشگذرانی، نداشتن میل در رفتن از دنیا به آخرت میتوان ذکر کرد.لازم به ذکر است که بین توصیه های حضرت علی (ع) و ویژگی و صفات مردم جامعه کنونی هماهنگی و همخوانی وجود ندارد.

امام علی (ع)، نامه 31، دنیای ممدوح، دنیای مذموم، دنیاپرستان