سودابه غفاری گرجی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب دانشگاه علوم کشاورزی ومنابع طبیعی ساری
محسن مسعودیان - عضوهیئت علمی و استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

ایران دارای اقلیم خشک ونیمه خشک بوده و به دلیل ویژگی های این اقلیم ها مقدار بارندگی سالانه کم بوده وهمچنین دارای عدم یکنواختی در طول سال می باشد. ذخیره آب باران در فصول بارندگی و استفاده از آن در طول سال با استفاده از مخازن کوچک سنتی تحت عنوان آب انبار برای سالیان متمادی در اقلیم های مختلف ایران مرسوم بوده است. با توسعه دانش بشری در راستای ایجاد سازه های عظیم و مخازن بزرگ بتدریج این سازه به فراموشی سپرده شد. ولی با مشهود شدن عوارض زیست محیطی در طرح های بزرگ ذخیره وانتقال اب، مناسب است در استفاده از سازه های کوچک تجدید نظر گردد. در این پژوهش اقدام به معرفی آب انبار به عنوان یکی از انواع سامانه های سطوح آبگیر سنتی پرداخته شده است. آب انبارها بناهای ارزشمند به جای مانده از دانش سنتی آب هستند که می توان از آنها در مواقع خشکسالی و بحران مانند سیل و زلزله استفاده کرد. دراین مقاله با روش مطالعات کتابخانه ای به تشریح موضوع پرداخته شده است

آب آشامیدنی، اقلیم، جمع آوری و ذخیره آب باران، خشکسالی، دانش سنتی، منابع آب