کورش کرملو - دانش آموخته کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملارد

مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر طرحواره درمانی گروهی ذهنیت مدار بر راهبردهای تنظیم هیجانی و شایستگی اجتماعی دانشجویان انجام شد. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان مرد و زن واحدهای دانشگاه آزاد تهران تشکیل دادند که 30 نفر از آنان به شیوه داوطلبانه انتخاب شدند و با روش تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گردآوری داده های پژوهش در مراحل پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه تنظیم هیجانی گراس و جان و پرسشنامه شایستگی اجتماعی فنلر استفاده شد. گروه درمانی ذهنیت مدار بر اساس مدل فارل و همکاران((2014 در 10 جلسه و در هر جلسه به مدت 90 دقیقه برای دانشجویان گروه آزمایش اعمال گردید. داده ها با استفاده از نرمافزار SPSS 22 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که تفاوت معناداری بین پس-آزمون راهبردهای تنظیم هیجانی و شایستگی اجتماعی گروه آزمایش و گروه کنترل وجود داشت. به عبارت دیگر، 58/9 درصد از تغییرات شایستگی اجتماعی و راهبردهای تنظیم هیجانی توسط مداخله گروه درمانی قابل تبیین است. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که گروه درمانی ذهنیت مدار به گونه ای معنادار، تبیین کننده 42/8 درصد از واریانس افزایش شایستگی اجتماعی، 39/9 درصد از واریانس افزایش راهبرد ارزیابی مجدد و 13/7 درصد از واریانس کاهش راهبرد سرکوبی در دانشجویان میباشد. بنابراین میتوان نتیجه گیری کرد که طرحواره درمانی گروهی ذهنیت مدار در افزایش شایستگی اجتماعی و راهبردهای مثبت تنظیم هیجانی(ارزیابی مجدد) و کاهش راهبردهای منفی تنظیم هیجانی (سرکوبی) دانشجویان موثر است.

طرحواره درمانی،گروه درمانی ذهنیت مدار، تنظیم هیجانی، شایستگی اجتماعی